آخرین ویرایش در 4 روز توسط آوا رحمتی
به‌گزارش اداره کل آموزش‌وپرورش لرستان، در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید ۲۰۸ مدرسه استان همچنان فاقد سرویس بهداشتی مطابق با استانداردها هستند. این کمبود زیرساختی نه تنها سلامت دانش‌آموزان به‌خصوص دختران را به خطر می‌اندازد، بلکه کودکان را از حقوق ابتدایی خود محروم می‌کند و کیفیت فرایند یادگیری را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
تصویری از وضعیت موجود
سید عیسی سهرابی، مدیرکل آموزش‌وپرورش لرستان، اعلام کرد که:
- ثبت‌نام نوآموزان پایه اول به ۸۹.۵ درصد رسیده و در متوسطه دوم حدود ۷۳ درصد است، اما نبود سرویس بهداشتی مناسب می‌تواند خانواده‌ها را نسبت به ارسال فرزندان به مدرسه مردد کند.
- از مجموع ۱۷۰ مدرسه کانکسی، ۱۳۵ باب تحویل داده شده و ۲۰۸ مدرسه از دید سه نهاد بهداشتی، نوسازی و آموزش‌وپرورش فاقد توالت استاندارد شناسایی شده‌اند.
این وضعیت با مشکلات دیگری مانند کمبود نمازخانه، عدم تجهیز دارالقرآن‌ها و فقدان ایاب و ذهاب ایمن برای دانش‌آموزان استثنایی همراه است.
راهکارها و ضرورت همکاری بین‌بخشی
برای جبران عقب‌ماندگی در زیرساخت‌های بهداشتی و آموزشی، باید چارچوب اجرایی زیر در دستور کار قرار گیرد:
- تعامل فوری آموزش‌وپرورش با شهرداری‌ها و شرکت‌های صنعتی برای اختصاص اعتبار ساخت یا نوسازی سرویس‌های بهداشتی مدارس.
- به‌کارگیری ظرفیت بنیادها و خیرین در قالب پروژه‌های مشارکتی و ایجاد کارگاه‌های فنی-کارگاهی برای دانش‌آموزان فنی و حرفه‌ای، تا هم به تجهیز فضا کمک شود و هم مهارت‌های عملی فراگرفته شود.
دستگاه‌های مسئول موظف‌اند با برگزاری مانورهای آمادگی در ۳۰ درصد مدارس پیش از آغاز سال تحصیلی، نواقص را شناسایی و رفع کنند. همچنین واگذاری تسهیلات بانکی خرد به هنرستان‌ها برای تغییر کاربری سوله‌ها به کارگاه‌های عملیاتی می‌تواند به تحقق اهداف برنامه هفتم توسعه کمک کند.
با تأمین سریع و عادلانه زیرساخت‌های بهداشتی، لرستان می‌تواند گامی مؤثر در تضمین سلامت و عدالت آموزشی بردارد و کودکانش را برای داشتن تجربه‌ای امن و شاداب در مدرسه همراهی کند.
آوا رحمتی
من فارغ‌التحصیل رشته حقوق هستم و از دوران دانشگاه به مسائل اجتماعی و حقوقی علاقه داشتم. فعالیت حرفه‌ای خودم را از سال ۱۳۹۷ با نوشتن مقالات تحلیلی در وب‌سایت‌های خبری کوچک آغاز کردم. پس از کسب تجربه، به عنوان خبرنگار میدانی در حوزه مسائل اجتماعی با چندین روزنامه معتبر همکاری کردم و اکنون به عنوان دبیر بخش اجتماعی و گزارش‌های تحقیقی در یک مجله خبری معتبر فعالیت می‌کنم. تلاش من این است که صدای افرادی باشم که کمتر شنیده می‌شوند و به بهبود شرایط جامعه کمک کنم.
